Ponad 70% Europejczyków mieszka na obszarach miejskich, przez co w wielu miastach brakuje przestrzeni publicznej. Miejsca, które oferują wystarczająco dużo przestrzeni dla wszystkich mieszkańców, środków transportu i aktywności, zapewniają większą równość społeczną i bezpieczeństwo na drogach, mniejszy hałas i zanieczyszczenie powietrza, a także lepszą jakość życia. To między innymi dlatego współdzielenie przestrzeni publicznej przynosi społeczeństwu tak wiele korzyści.
Niechronieni uczestnicy ruchu drogowego stanowią 70% ofiar śmiertelnych wypadków drogowych w miastach, dlatego niezwykle ważne jest priorytetowe traktowanie tej grupy podczas zarządzania przestrzenią publiczną. Aby zachęcić mieszkańców do częstszego poruszania się pieszo i jazdy na rowerze, należy zapewnić im więcej dedykowanej infrastruktury wysokiej jakości oraz stworzyć przepisy ruchu drogowego, które będą traktować pieszych i rowerzystów w uprzywilejowany sposób.
Władze publiczne mają narzędzia do wdrażania takich zmian w polityce i infrastrukturze, które wspierają trwałe przestawienie się na zrównoważoną mobilność. Miasta, w których żyjemy, są ostatecznie kształtowane przez nasze indywidualne wybory.
Razem poprawmy współdzieloną przestrzeń publiczną!
Współdzielenie przestrzeni publicznej i cele EUROPEJSKIEGO TYGODNIA MOBILNOŚCI:
- Poprawa jakości życia w mieście i wspieranie tworzenia infrastruktury ukierunkowanej na ludzi
- Uzupełnienie innych inicjatyw UE, takich jak REPowerEU i Europejski Zielony Ład
- Ułatwianie korzystania z bardziej ekologicznych środków transportu i promowanie zmiany zachowań poprzez zapewnienie odpowiedniej infrastruktury, sieci, warunków i miejsc przeznaczonych dla osób korzystających z aktywnej mobilności i transportu publicznego
- Doświadczanie Spraw, by zrównoważona mobilność była widoczna: Promuj alternatywy przestrzeni publicznej w dla posiadania samochodu i edukuj o opcjach transportowych, które można inny sposób wykorzystać do osiągnięcia tych samych celów, np. poprzez współdzielenie Przestrzeń publiczna jest dla zasobów (rowery, samochody, hulajnogi elektryczne itp.), rowery cargo, każdego! Powinna być dostępna transport publiczny, a w szczególności poruszanie się pieszo. Zrównoważone dla wszystkich, bezpieczna, środki transportu i zasada „używaj – nie posiadaj” pomagają zmniejszyć dająca radość i wspierająca zatłoczenie dróg, zależność od samochodów i przestrzeń parkingową.
Dawanie dobrego przykładu: Pracownicy administracji rządowej i innych organów sektora publicznego, a także wykonawcy na usługach miasta powinni stosować zachęty wspierające wybór zrównoważonych i aktywnych środków transportu. Dzięki temu będą dawać przykład, doświadczać polityki zrównoważonej mobilności w praktyce i podnosić świadomość w zakresie zapotrzebowania na specjalną infrastrukturę wysokiej jakości. Ponadto należy zapewnić dostateczne środki na modernizację floty miejskiej i transportu publicznego w celu wyposażenia w bardziej ekologiczne i wydajne pojazdy.
Ochrona, szacunek: Przy opracowywaniu kampanii i przepisów oraz planowaniu przestrzeni należy poświęcić szczególną uwagę osobom najbardziej narażonym, np. dzieciom, pieszym, osobom o ograniczonej sprawności ruchowej i użytkownikom aktywnych środków transportu.
Kształtowanie przestrzeni publicznej wokół priorytetów na przyszłość: Przestrzeń publiczna istnieje w naszych miastach i miasteczkach od wielu wieków. Może się ona zmieniać i ewoluować w taki sposób, by wspierać bardziej zrównoważoną i włączającą mobilność, w szczególności pieszą i rowerową.
Więcej informacji na stronie www.mobilityweek.eu
16-22 WRZEŚNIA 2024
Pierwszeństwo przejazdu: Prawa wszystkich ludzi, w tym użytkowników aktywnych środków transportu, osób z niepełnosprawnościami i innych niechronionych użytkowników dróg, nie powinny podlegać dyskusji. Przestrzeń należy dzielić w sprawiedliwy sposób, zaś wszyscy nie będący pieszymi powinni szanować pieszych i osoby o ograniczonej sprawności ruchowej.
Współtworzenie: Współtworzenie oznacza zaangażowanie społeczności lokalnej, interesariuszy i ogółu społeczeństwa w proces współpracy. Idealnie byłoby, gdyby tak się działo od samego początku. Rozmowy z sąsiadami na temat uwarunkowań i potrzeb lokalnej społeczności zwiększają zaangażowanie. Proces współtworzenia pomaga również zebrać różne pomysły, punkty widzenia, informacje o potencjalnych barierach do pokonania i ogólnie zwiększa szanse na akceptację działań..
- Wspólne przekształcanie przestrzeni miejskiej
W proces przekształcania przestrzeni miejskiej powinna być zaangażowana lokalna społeczność. Należy pamiętać przy tym o wszystkich użytkownikach i różnych środkach transportu. Pomoże to zorganizować przestrzeń w sieciach transportowych w taki sposób, aby była dopasowana do lokalnego otoczenia i umożliwiała współistnienie wszystkich rodzajów transportu.
Przywrócenie „miejsc odpoczynku”: „Trzecie miejsca” – miejsca odpoczynku od codziennej rutyny – zapewniają przestrzeń do komfortowych i niedrogich spotkań towarzyskich poza domem i środowiskiem pracy. Są to np. parki, świetlice i ośrodki kultury, puby i kawiarnie. Takie miejsca w sferze publicznej są coraz ważniejsze dla jakości życia i dobrego samopoczucia psychicznego.
- Ulice szkolne:
- Przekierowanie lokalnego ruchu z dala od szkół: Stworzenie wspólnej bezpiecznej przestrzeni dla inicjatywy z udziałem gminy i lokalnych rejonów szkolnych w celu zwiększenia aktywnego przemieszczania się – dostępu dla pieszych, rowerzystów i transportu publicznego. Należy ograniczać intensywny ruch pojazdów zmotoryzowanych w pobliżu szkół.
- Dzielenie się najlepszymi praktykami: Istnieje wiele wartych uwagi przykładów bezpieczeństwa naszych dzieci.
Edukowanie rodziców i opiekunów dzieci: Przywożenie i odwożenie dzieci ze szkoły często powoduje problemy w ruchu drogowym, które można rozwiązać poprzez dialog z rodzicami. Bezpieczne przestrzenie dla dzieci można stworzyć dzięki wprowadzeniu stref wolnych od samochodów.
Uczenie kolejnego pokolenia: Ważna jest edukacja w zakresie bezpieczeństwa na drodze oraz zachęcanie uczniów i rodziców do przemieszczania się pieszo lub jeżdżenia rowerem do szkoły, z wykorzystaniem bezpiecznych tras.
Zapewnienie dostępności dla wszystkich 4. Planowanie i projektowanie bezpieczniejszych ulic użytkowników: Projektując ulice, skrzyżowania i węzły należy zapewnić dostępność dla uwzględnienia wszystkich mieszkańców i środków transportu. Miejscy planiści powinni być (ponownie) przeszkoleni pod kątem równoważenia podziału przestrzeni drogowej.
Udoskonalona polityka bezpieczeństwa drogowego: Warto przeanalizować przypadki z krajów, które z powodzeniem realizują swoje strategie mające na celu ochronę niechronionych użytkowników dróg oraz wspierają transport zbiorowy i aktywny. Warto w miarę możliwości wdrożyć przydatne pomysły na szczeblu lokalnym.
Egzekwowanie zasad parkowania: Zasady ruchu drogowego muszą być adekwatne do warunków, przy czym należy przeznaczyć odpowiednie zasoby na egzekwowanie przepisów dotyczących parkowania. Obejmuje to parkowanie samochodów oraz bezpieczne parkowanie hulajnóg elektrycznych i rowerów, aby zapewnić wszystkim bezpieczny przejazd lub przejście.
Zrównoważona alokacja przestrzeni drogowej: Należy unikać infrastruktury, która blokuje lub ogranicza przestrzeń dla aktywnych środków transportu, przeznaczając ją dla innego rodzaju transportu. Obejmuje to oznakowanie, oświetlenie, parkingi i stacje ładowania.
Wsparcie na poziomie lokalnym: Ograniczenie prędkości do 30 km/h. Tworzenie bezpiecznych tras rowerowych, które są fizycznie chronione przed pojazdami silnikowymi. Zwiększenie przepustowości i godzin dostępności transportu publicznego. Badanie opinii publicznej. Dotarcie do lokalnych organizacji w celu opracowania planów zarządzania mobilnością.
